آنگاه بر این نکته تأکید کرده‌اند که امر به معروف و نهی از منکر یک وظیفه همگانی است و همه موظفند امر به معروف و نهی از منکر کنند. اما در عین حال تنها افراد با ایمان که دل به دنیا و منافع شخصی نبسته‌اند می‌توانند از ارزش‌ها و فضیلت‌ها دفاع کنند و کسانی که خودشان آلوده هستند نمی‌توانند این کار را انجام دهند. در ادامه به جوانان حزب‌الله که به امر به معروف و نهی از منکر می‌پردازند، هشدار داده‌اند که نباید اجازه دهند افرادی که در صفوف آنها رخنه کنند و به نام امر به معروف و نهی از منکر، فساد ایجاد کنند که چهره حزب‌الله خراب شود. سپس تأکید می‌کنند که مسئله امر به معروف و نهی از منکر مثل مسئله نماز، یادگرفتنی است و آمران به معروف و ناهیان از منکر باید مسائل آن را یاد بگیرند. در ادامه افزوده‌اند که تکلیف عامه مردم، امر به معروف و نهی از منکر زبانی است و برخورد یدی تنها بر عهده مسئولین است.
در تاریخ 08/05/1371 درباره مهمترین مصادیق منکرات در جامعه امروز ایران فرمودند: 
«بالاترین تخلف‌ها، تخلف‌ها و جرایمی هستند که پایه‌های نظام را سست می‌کنند. ناامید کردن مردم، مأیوس کردن دل‌های امیدوار، کج نشان دادن راه است. گمراه کردن انسان‌های مؤمن و با اخلاص، سوء استفاده کردن از اوضاع و احوال گوناگون در جامعه اسلامی، کمک کردن به دشمن، مخالفت کردن با احکام اسلام و پیاده شدن مقررات اسلام، تلاش برای به فساد کشاندن نسل مؤمن، منکرهای مهم هستند. امروزه دست‌هایی تلاش می‌کنند تا فساد را به صورت نامحسوس (نه آنجور که شما درخیابان ببینید و بفهمید و مشاهده کنید) به شکل گروهکی و با هدایت دشمن در بین جوامع ترویج کنند. پسرها را به فساد و بی‌تفاوتی بکشانند. اینها منکرات است. منکرات هم اخلاقی، هم سیاسی و هم اقتصادی است.» 
در تاریخ ۹/۵/۷۵ می‌فرمایند: دو نوع شناخت برای امر به معروف و نهی از منکر ضروری است یکی شناخت شرایط و دیگری شناخت احکام. این که کجا باید نهی از منکر بکنید و در مقابل کدام منکر می‌توانید مقاومت بکنید و بایستید و کدام را می‌شناسید مهم است. البته علمای دین باید مردم را هدایت و راهنمایی کنند. کیفیت نهی از منکر را برای مردم بیان کنند و منکر را برای آنها شرح بدهند.